Ömrünü sağlık hakkı ve emek mücadelesine adamış bir çınarı yitirdik.

Suskunluğumuz içimize döktüğümüz gözyaşlarındandır.

Asla pes etmedi. Sendika ve meslek örgütü mücadelesinde hep en önde oldu. Gözünü budaktan esirgemedi, karşısına dikildi zulmedenin. Dünyanın ve ülkemizin karanlık içinde koştuğu zor günlerde ısrarla ve inatla bir şeyler üretme derdinde idi.

Hak yedirmemek, emekçilerin mücadelesinde nefer olmaktı tüm gayesi.

Yan yollara sapmadı, pazarlık yapmadı, yalpalamadı. Vakti olmadı hesabını tutmaya kararlılıkla, dimdik yürüdü.

Hiç ayrılmadı yolumuz. Çağdaş Hekimlik yolunda kol kola, omuz omuza yürüdük.

Yeni mezun genç meslektaşlarına hep kol kanat gerdi. Güzel abimizdi.

Araştırmacıydı. Halkının ihtiyacı varken evinde tutamazdın onu. Halkının doktoruydu, akademisyeniydi, gazetecisiydi.

Belki hızına yetişemezdik Ergün Abimizin, dostumuzun. En hızlısıydı hepimizin. Arada kızdı, hızına yetişemeyene, onunla koşamayanlara. O zaman bile kolumuza girdi. Heyecanımızı arttırdı.

Yenik düştü kalbi… Bizi gölgesiz bıraktı. Çok üzdü.

Sözümüz olsun Ergün Abimiz, yolumuzu aydınlatmaya devam edeceksin.

Yıldızlar yoldaşın olsun….